THANKS FOR THE ENERGY: Halve marathon vrees

Nog 5 nachtjes slapen en dan is het zover. A.s. zondag 9 maart ga ik de de halve marathon lopen (City Pier City). Dat zijn dus 21 schone kilometertjes in de mooie stad achter de duinen. Ik heb 'm vaker gelopen, ben redelijk voorbereid en ik heb er ook echt zin in. Het is meer de vrees vooraf, want wat als ik...

1. Moet plassen

Ik ben nogal een zeikwijf. De halve marathon start om 14:30 en dat is gunstig want voor mijn gevoel heb ik in de ochtend meer plasdrang dan op de rest van de dag. Maar toch. Uit mijn hardloopervaring plas ik thuis nog 3x voordat ik wegga en eenmaal aangekomen op het parcours check ik de afstand tussen de dixies en de start. Op het aller allerlaatste moment voel ik altijd nog een plas aankomen en is het daarna haasten naar de start. Wat als ik nou tijdens het hardlopen wéér moet plassen? Het is me nog nooit overkomen, maar het is echt zonde van mijn tijd en dus GEEN optie. Vooraf weinig water drinken is niet verstandig. Drinken met mate dus ;-).

2. Mijn muziek er mee kapt

Ik heb het één keertje meegemaakt dat mijn iPod niet werkte bij de start. Ik was meteen (letterlijk) van het padje en het duurde maar liefst 5 kilometer voordat ik weer in mijn ritme zat. Deze keer zet ik mijn Spotify aan, maar tijdens het trainen de afgelopen maanden viel mijn muziek na een uur zomaar uit. That ain't gonna happen! De muziek is mijn drive en heb ik juist heel heel hard nodig vanaf kilometer 18 naar de finish! Dus please, laat me niet in de steek!

3. Mijn lijf gaat protesteren

Steken in m'n zij. Check. Heb ik eens gehad op kilometer 11 tijdens een halve marathon. F*ck, dan moet je er dus nog 10! Iets te hard van stapel lopen aan het begin ben ik niet van plan maar je weet nooit hoe je lijf reageert tijdens het hardlopen. Blaren op mijn voeten (want nieuwe schoenen), kramp in mijn kuiten, last van mijn (blessure) knie of ik kan mijn ademhaling niet meer vinden...

4. Ik toch niet genoeg getraind ben

Iedereen die aan een wedstrijdloop meedoet, wil gewoon lekker lopen. Je wilt de finish halen en het liefst net iets sneller dan de vorige keer. Althans, ik wel. Maar ben ik wel goed getraind? Ik heb 14 dagen geleden nog 20 KM gelopen, maar het was zwaar! En nu is het parcours anders, het weer is anders en wat als lopers me ophouden? Wat als ik moet stoppen en de laatste kracht niet weet te vinden? Aaahhh!!!

Terwijl ik dit schrijf, denk ik bij mezelf: Doe relax! Het is gewoon een hardlooprondje van 21 KM, samen met 40.000 andere mensen die het te gek vinden om hetzelfde rondje te lopen. Daar moet je van genieten en niet teveel over nadenken. Dus gewoon lekker lopen, me niet gek laten maken, blik op oneindig en GAAN! Het schijnt superweer te worden en ik loop daar straks te 'paraderen' over de boulevard van Scheveningen. Vet toch? Geen stress hebben als m'n muziek wegvalt, de laatste kilometers loop ik gewoon op de beat van al het applaus, hoempa pa bandjes en cheers langs de weg.